کودکان معمولا خودمحور هستند. اما این ویژگی دائمی نیست و از ضغف شخصیتی
نشأت نمیگیرد، بلکه تنها به دلیل این است که آن بخش مغز که مسئول کنترل
بر رفتار است
در دوران کودکی هنوز توسعه نیافته است.
برخورد عادلانه در فرد چگونه شکل میگیرد؟ این پرسشی نیست که تنها ذهن
فیلسوفان را به خود مشغول میکند. دانشمندان نیز به دنبال ریشههای این
رفتار پسندیده هستند.
در حالی که بزرگسالان میتوانند چیزی را به طور عادلانه میان چند نفر
تقسیم کنند، اما کودکان معمولا تنها به خود فکر میکنند و بهترین و
بیشترین را برای خود
میخواهند. توانایی برخورد عادلانه چگونه شکل میگیرد.
خودخواهی کودکان به این دلیل نیست که نمیتوانند ویژگی بخشندگی را در خود
پرورش دهند یا با آن آشنایی ندارند. نیکولاس اشتاینبایس (Nikolaus
Steinbeis)، روانشناس
آلمانی از موسسه ماکس پلانک در جریان پژوهشی متوجه شد که مغز در دوران
کودکی هنوز به آن حد از تکامل نرسیده که بتواند تصمیمی عادلانه بگیرد.
هنر تقسیم کردن
اشتاینبایس با بکار بردن نظریه بازی، رفتار استراتژیک را بین ۱۴۶ کودک
در سنین ۶ تا ۱۴ سال بررسی کرده است. نظریه بازی شاخهای از ریاضیات
کاربردی است و تلاش
میکند تا رفتار ریاضی در یک موقعیت استراتژیک را مدلسازی کند. این
موقعیت زمانی پدید میآید که موفقیت فرد وابسته به راهبردهایی باشد که
دیگران انتخاب میکنند.
نظرات شما عزیزان: